Begin 15e eeuw

(HH) Er is al sprake van een hospitaal op de site van het oude klooster van de Zwartzusters in Oostende. Wellicht stond toen het onder de hoede van de Grauwzusters. In de 16e eeuw zaait De Tachtigjarige Oorlog dood en vernieling in Vlaanderen, ook in Oostende. De zusters vluchten naar Sluis, dat in Spaanse handen is en keren pas na 1600 terug om het klooster en hospitaal weer op te bouwen. Vanaf dan worden ze Zwartzusters genoemd. Ze leggen zich vooral toe op ziekenzorg. De volgende twee woelige eeuwen eindigen uiteindelijk met De Franse Revolutie en de ontbinding van hun klooster.

1856

(HH) De Zwartzusters van Bethel vestigen zich terug in Oostende, eerst even in de Aartshertoginnenstraat 35, vanaf 1860 definitief in de Kaaistraat 18.

1887

(SJ) De Congregatie van de Heilige Catharina van Siëna, of de Dominicanessen van Engelendale Brugge, stuurt op 5 mei 1887 Moeder Domenica en twee andere zusters naar Oostende. Ze gaan werken in het Vincentius Ferrerius instituut, een weeshuis voor jongens aan de Nieuwpoortsesteenweg in Oostende. Het weeshuis is gesticht door Pater Victor Callens in de nasleep van de cholera-epidemie van 1886, toen veel kinderen ouderloos dreigden achter te blijven. Als Pater Callens overlijdt, nemen ze het weeshuis zelf in handen.

1914

(HH) Tijdens de eerste wereldoorlog verzorgen de Zwartzusters gewonde burgers en militairen in de hotels die dienst deden als militaire hospitalen.

1919

(SJ) Na de eerste wereldoorlog wordt het weeshuis stap voor stap omgevormd tot een preventorium en vakantiekolonie of een “instituut voor zwakke kinderen” waar zieke, ondervoede kinderen uit het binnenland kwamen aansterken.

1921

(SJ) De Christelijke Mutualiteiten ondernemen al een eerste poging om een ziekenhuis op te richten aan de Square in Oostende, maar het komt niet van de grond. Op dezelfde plek wordt in 1929 de H. Hartkliniek geboren.

1929

(HH) Officiële opening van de kliniek van het H. Hart aan de Frère Orbanstraat bij de ‘Soldatenberg’. Er kunnen 72 patiënten terecht. De volgende jaren wordt naarstig verder gebouwd aan uitbreiding.

1933

(HH) In de Kaaistraat wordt verbouwd om een materniteit uit te bouwen. Op 1 oktober wordt materniteit St. Monica geopend.

1938

(SJ) De Volksbond opent de materniteit Sint Elisabeth aan de Zwaluwenstraat in Oostende.

1939

(HH) Ingebruikname van een nieuwe kapel en gebouwen, maar dan breekt de Tweede Wereldoorlog uit. De nabijheid van de Soldatenberg, waar zwaar geschut opgesteld staat, verplicht de zusters om met hun patiënten op de vlucht te slaan richting Gistel en het  moederklooster in Brugge. Na een paar weken keren de zusters terug naar de zwaar gehavende  kliniek. Na de oorlog bloeit de kliniek, er worden voor het eerst leken-verpleegsters in dienst genomen. Men probeert een verpleegstersschool op te zetten, maar dat wordt van hogerhand tegengehouden. De bouwwoede blijft doorgaan.

1942

(SJ) De Duitse bezetter sluit de materniteit Sint Elisabeth. Na de oorlog wordt de materniteit verkocht aan de Zusters van het Geloof uit Tielt. Die baten de materniteit uit tot vroeg in de jaren ‘70,  wanneer nieuwe wetgeving aparte ‘moederhuizen’ verplicht om af te bouwen en afdelingen te worden van algemene ziekenhuizen. Sint Elisabeth sluit zijn 38 kamers en draagt ze over aan het St Jozefsziekenhuis.

1948

(SJ) Het Verbond der Christelijke Mutualiteiten en de Zusters Dominicanessen beslissen om samen een polikliniek en een ziekenhuis op te richten. De mutualiteit ontfermt zich over de polikliniek, waar dokters-specialisten hun consultaties houden: het Medisch Instituut St Jozef. De Zusters Dominicanessen zijn verantwoordelijk voor het ziekenhuis: de St- Jozefskliniek.

1949

(SJ) In januari starten de consultaties met zes dokters-specialisten. De kliniek start in april ’49 met een observatie- en behandelingsafdeling met dertig bedden en een operatiezaal. Meteen wordt geopperd dat de kliniek eigenlijk al te klein is. Er komt een kinderafdeling en de eerste uitbreidingsplannen worden gemaakt.

1949

(HH) James Ensor overlijdt op 19 november in de H. Hartkliniek.

1952

(HH) Constant Permeke overlijdt op 4 januari in de H. Hartkliniek.

(SJ) Op 13 juli wordt de vernieuwde vleugel in dienst genomen en telt de St. Jozefskliniek nu 170 bedden. De afdeling pneumologie en neuropsychiatrie openen hun deuren.

1953

(HH) Op 1 februari lijdt het gebouw aan de Kaaistraat grote schade door de St Ignatiusvloed die de hele binnenstad onder water zet. Pasgeboren kinderen worden met bootjes ontzet en overgebracht naar de H. Hart kliniek.

1960

(SJ) De oude gebouwen van het weeshuis worden gesloopt.

1961

(SJ) Nieuwe afdelingen orthopedie en chirurgie.

1964

(SJ) Twee nieuwe vleugels bieden nu onderdak aan 250 bedden, de nieuwe afdeling urologie, drie operatiezalen en ruimtes waar  de nieuwste technieken worden toegepast in radiologie en endoscopie.

1965

(SJ) Op 5 september 1965 wordt de eerste mannelijke verpleger in dienst  genomen. Etienne Vandenberghe komt terecht op de spoedafdeling, waar hij bijna zijn hele carrière zal werken. “Waar gaan we naartoe..”, hoort hij een van de zusters mompelen als hij zich aanmeldt.

(HH) De H. hartkliniek wordt te klein. Een nieuwbouw wordt gepland. De bezielers van de nieuwbouwplannen zijn Zuster Benedicta en directeur Lou De Meulder.

1968

(SJ) Onder impuls van Rik Vanderjeugd wordt er een boekhouding ingevoerd in St Jozef. De tijd is voorbij dat de zusters de kas bijhouden in een koekendoos. Ook de was wordt uitbesteed. Tot diep in de jaren ‘60 werd de was van de kliniek door de zusters zelf gedaan. Tot Rik Vanderjeugd met een paar andere klinieken de koppen bijeenstak en een wasserette (uit Kortrijk) blij maakt met een opdracht van enige omvang.

1971

(SJ) De sociale dienst gaat van start.

1974

(SJ) Op 3 oktober 1974 wordt Anja geboren. Ze is de eerste baby die in de gloednieuwe materniteit (of moederhuis) geboren wordt. 

In datzelfde jaar start een afdeling geriatrie, die de komende decennia in binnen- en buitenland erkenning zal krijgen voor zijn baanbrekend werk op een ‘nieuw’ terrein: de steeds ouder wordende mens.

1975

(SJ) Er wordt nog een extra vleugel in gebruik genomen. De tussenliggende jaren is vooral druk gerenoveerd. De capaciteit wordt opgetrokken tot 330 bedden, de afdeling hartbewaking en geriatrie zien het licht, een spoeddienst wordt opgericht.

(HH) Een zevental Zwartzusters verhuizen naar hun nieuwe klooster naast de kliniek in opbouw aan de Gouwelozestraat om de verhuis voor te bereiden.

1977

(HH) Op 17 juni wordt de kliniek ingewijd. Op 21 juli wordt op één dag tijd, met de steun van het Belgische leger, de hele kliniek verhuisd naar de nieuwe vestiging. Alleen de materniteit volgt pas een paar maanden later. De totale capaciteit is nu 300 bedden. Het personeelsbestand stijgt van 200 naar 270. De Zwartzusters van Bethel, die zich nu definitief naast de nieuwe kliniek vestigen, blijven ook de decennia erna verder werken in de kliniek.

1978

(HH) Start van de afdeling  psychiatrie in een eigen vleugel.

1979

(HH) De oude kliniek wordt in fases omgevormd tot een school voor verplegenden en rusthuis St Monica.

1983

(HH) Prins Karel overlijdt op 1 juni in het H.Hart ziekenhuis.  

1986

(SJ) De dienst B-bacilose wordt gesloten omdat tuberculose bijna uitgeroeid is. De geriatrie neemt de vrijgekomen ruimte in. De dienst hartrevalidatie start in oktober 1986.

1987

(SJ) De spoedgevallendienst wordt een 24/24 afdeling.

1988

(SJ) De St. Jozefskliniek en het Medisch Instituut worden samengevoegd. De zusters trekken zich terug uit het dagelijks bestuur en verhuizen naar een groot huis in de H. Hartlaan. Ze blijven wel verder actief in het ziekenhuis in de vrijwilligerswerking, de bibliotheek, de kapel en geestelijke bijstand van de patiënten.

De eerste CT scanner wordt in gebruik genomen, hemodialyse wordt mogelijk en de eerste MUG doet zijn intrede.

1999: Ontstaan Az Damiaan

Op 1 januari 1999 ontstaat het Az Damiaan uit de fusie van het AZ H. Hart en het AZ Sint-Jozef. Met de fusie wil men aan de bevolking van de kustregio een hoogwaardige gezondheidzorg blijven verzekeren. Op termijn wil Az Damiaan alle activiteiten samenbrengen in één nieuwbouwziekenhuis.

De activiteiten van Az Damiaan verliepen op twee campussen, ongeveer 3 km van elkaar gelegen. Om een vlotte verbinding tussen beide campussen te verzekeren, werd in contract met De Lijn op 2 oktober 1999 een pendeldienst opgestart. Patiënten, bezoekers en medewerkers konden elke werkdag gratis pendelen tussen de campus H. Hart en de campus Sint-Jozef.

Het initiatief Beschut Wonen Oostende voor personen met psychiatrische problematiek kreeg na de fusie tot Az Damiaan een nieuwe impuls door een renteloze lening van zowel Az Damiaan als AZ H. Serruys AV. Hierdoor kon een eerste pand aangekocht worden en de eerste bewoners worden begeleid.

2000

Begin 2000 werd een eerste grote meerwaarde van de fusie gerealiseerd. Az Damiaan kreeg de toelating om een Nucleair Magnetisch Resonantietoestel uit te baten.

2003

Op 1 juli 2003 werd het architectenburo ir. N. Boeckx en partners officieel aangesteld voor het ontwerp en bouw van het nieuwe Az Damiaan. Heel wat interne werkgroepen hadden hun inbreng bij de visie en de conceptuele aspecten van het nieuwe ziekenhuis.

2012

Opening nieuwbouwziekenhuis Az Damiaan. Op vrijdag 21 september 2012 wordt het nieuwe Az Damiaan officieel ingehuldigd in aanwezigheid van minister Hilde Crevits.

In de week van 15 oktober 2012 verhuisde Az Damiaan 500 patiënten op een veilige en efficiënte manier naar het nieuwe ziekenhuis.

Op 7 oktober 2012 nam het nieuwbouwziekenhuis Az Damiaan deel aan de Open Bedrijvendag. Het was een ideale gelegenheid om de bevolking te laten kennis maken met de nieuwe infrastructuren voor er de eerste patiënten werden opgenomen. De massale opkomst van 11.000 bezoekers overtrof de stoutste verwachtingen.

2014

AZ Damiaan Oostende is tot Onderneming van het Jaar 2014 verkozen in Oostende. “Door de centralisering van twee ziekenhuizen op 1 moderne site heeft Az Damiaan niet alleen de dienstverlening geoptimaliseerd maar ook de economische potentie van Oostende als topgebied voor care in de kijker geplaatst”, luidde de motivatie van de jury.